Week 4: soms is even verdwalen nodig om weer op het goede pad te belanden

Het is woensdagmiddag. Ik zit boven op mijn werkplek aan mijn bureau, uitkijkend op de straat. Ik woon in een rustige buurt, waar veel kinderen buitenspelen. Er wordt tikkertje gespeeld en ook een voetbal komt voorbij gerold. Plots hoor ik een jongetje huilen. Iets wat niet ongebruikelijk is in een kindvriendelijke woonwijk. Mijn oog valt opeens op het jongetje. Met zijn hemelblauwe jas slentert hij door de straat. Hij heeft grote krokodillentranen over zijn wangen rollen. Niets bijzonders tot dat ik daadwerkelijk hoor wat hij door zijn tranen heen roept: ‘Ik ben verdwaald, ik weet de weg niet meer terug!’ roept het kleine jongetje hard. Ik kijk uit het raam en zie dat hij alleen is. ‘Ik weet niet waar ik ben!’ Roept hij angstig. Ik twijfel geen moment, snel de trap af, trek de meest belachelijke sloffen aan, pak een sleutel en terwijl ik hem nog hoor roepen loop ik naar buiten. In de verte zie ik de blauwe jas van het jongetje al de hoek om gaan. ‘Gaat het?! Kan ik je helpen?!’ roep ik. Maar ik krijg geen respons. Ik loop de hoek om en zie aan mijn overzijde een moeder naar het jongetje lopen. ‘Is alles oké?’ vraag ik in de richting van de moeder. ‘Ja hoor!’ verzekert ze mij. ‘Hij is de verkeerde kant uit gelopen en z’n broertje kon hem niet meer vinden. Toch bedankt.’

Verdwaald zijn is een naar gevoel. Het gevoel dat ik herken van toen ik als klein meisje mijn moeder opeens plots niet meer kon vinden in de supermarkt. Of het moment dat je wel heel diep het bos in bent gewandeld. De angstkreet van het jongetje ging bij mij door merg en been. Dat gevoel verdween gelukkig vlug toen ik zijn moeder zag. Toen hij zijn moeder zag.

En misschien was ik deze week gevoelsmatig ook een beetje verdwaald. Niet dat ik hard heb hoeven roepen om hulp. Want ik kwam gelukkig weer snel terug op het goede pad.

May this be the season you keep on creating. Even in uncertainty. Even in the wainting. And never be afraid to try something new because life gets boring when you stay within the limits of what you already know.

Dit was mijn week:

Maandag

Een nieuwe week, nieuwe kansen. Al begon het gevoelsmatig een beetje stroef. We zouden deze week beginnen met de twee laatste workshops van deze afgelopen weken. Workshops die voor mijn gevoel erg nuttig zijn geweest. Maar nu vroeg ik maandagochtend om duidelijkheid over hoe laat we online zouden meeten (wat normaal gesproken gewoon om 10:00 is) en kwam ik er achter dat er geen workshops gemaakt waren. Wat voor een bepaalde stress zorgde aangezien ik deze week niet veel heb kunnen plannen omdat ik wist dat afgelopen twee weken de workshops aardig wat tijd in beslag hebben genomen. Ik vind dat dit veel eerder gecommuniceerd had moeten worden. Dit zijn namelijk afspraken die we hebben gemaakt. Er was genoeg te doen, maar door dat deze afspraken plots niet doorgingen, begon mijn week wel anders dan in eerste instantie verwacht!

Ik besloot daarom mijn dag te beginnen door hoofdstuk 5 van De Nieuwe Journalist te lezen. Het fijne aan dit boek vind ik de transparantie en dat ik op iedere pagina wel iets nieuws kan leren. Ik mag letterlijk een kijkje nemen in de journalistieke keuken. Een fijne houvast als beginnend journalist. Dit hoofdstuk ging voornamelijk over het aanvragen voor subsidie voor een journalistieke productie.

Ook las ik over ‘De ondergang van de Van Imhoff’ waar Kees Schaap en Foeke de Koe De Tegel in de categorie achtergrond voor wonnen. En ondertussen ben ik erg benieuwd naar deze driedelige documentaire over het zinken van het Nederlandse schip de Van Imhoff.

Daarna zocht ik via Google Scholar naar mogelijk meer informatie over het adverteren/geld verdienen met het maken van podcasts. Al is mij al snel duidelijk geworden dat de informatie niet voor het oprapen ligt. Ik zal dus echt gesprekken moeten aangaan en dat de basis van mijn onderzoek moeten laten zijn.

Daarom opende ik vervolgens het boek ‘Wat is onderzoek? – Praktijkboek voor methoden en technieken – van Nel Verhoeven’ om daar eens naar te gaan kijken.

Vervolgens hadden we een meeting met de klas. We deden een kleine standup, hoorde elkaar aan en toen dit afgelopen was had ik nog een gesprek met Cécile.

Mijn gesprek met Cécile was fijn, zorgde voor ademruimte. Maar ergens blijft knagen of ik doe wat ik doe rondom het onderzoek wel de goede richting is, dus ik moest mijn ideeën even voorleggen. Soms voelt het alsof je in het duister tast. Ik wil namelijk zo graag aan alle eisen voldoen, maar volgens mij moet ik mijn hart volgen en zit ik qua koers goed.

Dinsdag

Nou dinsdag, dat was me toch een dag! Ik heb denk ik al maanden niet zo’n dag als deze dag gehad! Alles ging zó ontzettend moeizaam. Ik heb zo lopen klooien. Ik kon wat ik zocht, niet vinden en de chaos ontstond. ‘Iedereen heeft weleens zo’n dag Fem. En dat mag ook gewoon.’ schreef Rens mij. En dat was ook zo. Ik besloot te kijken naar wat mij wél ging lukken en dat is het volgende geworden:

Aankomende maandag en donderdag is het de bedoeling dat we onze belofte en het onderzoek gaan presenteren. Om alles op een rijtje te zetten besloot ik iets te maken gaan maken om mijn onderzoek nóg net iets inzichtelijker te maken en op een speelse manier te kunnen presenteren.

In mijn eerste leerjaar besloot ik een rubriek uit Flow magazine na te maken. Op deze manier wilde ik mijn eerste assessment introduceren en iets over mezelf vertellen. Dit kun je terugvinden door hier te klikken. Aangezien we nu ons derdejaars onderzoek gingen introduceren en presenteren aan elkaar, leek het mij er leuk om een vervolg te gaan maken.

Je kunt wat ik heb gemaakt terugzien via deze link:

Mijn onderzoeks-belofte / het plan voor mijn onderzoek – Leerjaar 3 semster 6

Woensdag

Ik begon mijn dag met een wandeling en heb vervolgens een poging gedaan om telefonisch contact te krijgen met het Gemeentearchief Wassenaar voor mijn podcast Liefs uit Washington. Aangezien ik via van meneer Berger niet tot verdere informatie kwam tot de familie Koenders, besloot ik zelf opnieuw een poging te doen om te gaan spitten. Op de website van het Gemeentearchief van Wassenaar vond ik echter niet de naam Mary, en besloot ik mijn verhaal maar aan de telefoniste voor te leggen. Ik nam mijn telefoongesprek op in de hoop informatie te kunnen krijgen voor de podcast. Helaas was er niemand van het archief aanwezig en ontving ik een mailadres. Ik had natuurlijk op de website gezien, dat door de lockdown, een bezoekje aan het archief niet mogelijk was + dat er daardoor verder ook weinig personeel aanwezig was. Maar nooit geschoten altijd mis. Het was het proberen waard.

Ook bleef ik over en weer mailen met meneer Berger. Ik hoop dat ik mijn interview met hem nu bijna rond heb!

Vervolgens heb ik nog aan mijn onderzoeks-belofte gewerkt en deze afgemaakt. En aan het einde van de middag stuurde ik meneer van Duuren, de ansichtkaartenexpert waarbij mijn onderzoek allemaal begon, nog even een mailtje. Een update over mijn bevindingen. Wel zo netjes leek mij. Ook heb ik nog aan deze blogpost gewerkt.

Donderdag

De ochtend begon met het klassikaal presenteren van ons onderzoeksonderwerp en de hoofdvraag. Dit wil ik daar graag even over delen:

Volgens Cécile moet ik zorgen dat ik niet verdrink in de hoeveelheid ideeën en plannen. Daar wil ik ook voor waken.

Van Eilish kreeg ik de tip om eens te kijken naar Audacity tijdens het opnemen van een podcast op afstand. Ik gebruik zelf Adobe Audition, maar ik kan altijd eens een kijkje nemen!

En via de uitzending van De Technoloog van BNR kwam ik bij een podcastaflevering over het maken van een Podcast in coronatijd op afstand. En zo heb ik een account gemaakt bij: https://zencastr.com/ Voor nu nog met een gratis account, maar mocht ik dit gaan gebruiken, ga ik hier mogen voor betalen.

Klik hier voor de aflevering van De Technoloog van BNR: https://www.bnr.nl/podcast/de-technoloog/10409902/podcasting-tijdens-corona Ik vond dit heel waardevol!

Vervolgens heb ik met Albert getest of ik Skypegesprekken zou kunnen opnemen, en dat kan met audio! Dus dat is al heel prettig. Dan zou ik alsnog iemand in de ogen kunnen kijken.

Verschrikkelijke kwaliteit heeft de audio van de opname via Skype. + ik had mijn microfoon ook niet in mijn laptop gestoken. Maar deze mogelijkheid bestaat gelukkig wel.

Daarna heb ik Michiel van de Weerthof een appje verzonden met de vraag of ik hem zou mogen spreken voor mijn onderzoek/podcast én ben ik opzoek gegaan naar meer mensen die ik zou kunnen benaderen.

Zo verzond ik ook een mail naar meneer Bajema, ook wel De Man met de Microfoon.

En ‘s avonds kon ik al vrij snel een klein dansje doen in de woonkamer:

Vrijdag

Op vrijdagochtend heb ik een afspraak kunnen maken met De Man met de Microfoon. Aankomende woensdagochtend, 09:00 uur, mag ik samen met hem de eerste podcast aflevering gaan opnemen voor mijn onderzoek. AAAaaa! Hoe vet is dat!

Nu moet is snel alle zeilen bijzetten om het format op te bouwen, intro muziek te zoeken, de studenten mogelijk te benaderen voor vragen die ze aan meneer Bajema willen stellen, kijken of ik een Instagram pagina wil maken. Er gaat van alles door mijn hoofd!

Verder heb ik deze blogpost nog afgemaakt en gefinetuned.

En aankomende maandag ga ik verder met waar ik deze gekke, maar onverwacht productieve week, heb afgesloten.